Żywienie dojelitowe pozwala dostarczać składniki odżywcze do wycieńczonego chorobą organizmu. Nie nadwyręża przy tym przełyku i górnej części przewodu pokarmowego. Właśnie dlatego często jest jedynym ratunkiem dla pacjentów naszego ośrodka.

Medycyna paliatywna skupia się na zmniejszeniu cierpień osób chorych na przewlekłe, postępujące choroby. Brak odpowiedniego leczenia żywieniowego skutkowałby zaś zwiększoną podatnością na różnorodne powikłania. Pacjenci, którzy nie mogą spożywać pokarmu drogą doustną, często odczuwają przy jego połykaniu ból. Tego bólu można uniknąć dzięki zdobyczom współczesnej medycyny.

W jaki sposób można prowadzić żywienie dojelitowe lub pozajelitowe?

Leczenie żywieniowe zawsze jest wprowadzane na wyraźne zalecenie lekarza. To on decyduje o tym, jaką formę ma ono przyjąć. Najczęściej stosuje się przezskórną endoskopową gastrostomię (PEG) lub przezskórną endoskopową jejunostomię (PEJ). PEG polega na wprowadzeniu przetoki przez powłoki brzuszne bezpośrednio do żołądka. PEJ z kolei umożliwia podawanie preparatów odżywczych prosto do jelita cienkiego.

Powyższe metody są stosowane, jeśli żywienie enteralne ma potrwać dłużej, niż miesiąc. Przy krótszym leczeniu zgłębnik wprowadza się do żołądka lub jelita cienkiego przez nos. Oprócz tego w niektórych przypadkach stosuje się żywienie pozajelitowe. W takiej sytuacji podaż składników odżywczych następuje bezpośrednio do żył pacjenta.

Na co trzeba uważać przy żywieniu dojelitowym?

Zabieg założenia sondy lub przetoki jest krótki, a pacjent nie wymaga z tego tytułu hospitalizacji. W przypadku zgłębnika wprowadzanego przez nos do obecności ciała obcego chory przyzwyczaja się w kilka dni. Z kolei PEG lub PEJ wiążą się z nacięciem skóry na brzuchu. Rankę trzeba później odpowiednio pielęgnować. Po zagojeniu nie powoduje ona jednak żadnego dyskomfortu.

Przy stosowaniu diety przemysłowej trzeba zwracać szczególną uwagę na datę ważności preparatów odżywczych. Nie można również podawać przez założone dojście tradycyjnych pokarmów. Nawet gdyby były rozcieńczone i rozdrobnione, mogą zapchać przetokę odżywczą lub zgłębnik. Zawsze należy stosować się do wskazówek lekarza i podawać choremu wyłącznie przepisane preparaty. Dojście należy także regularnie czyścić i osuszać. Właściwa higiena pozwoli nie dopuścić do zakażenia.

Co może robić pacjent korzystający z żywienia dojelitowego?

Żywienie dojelitowe lub dożołądkowe nie zawsze odbywa się przez całą dobę. Lekarz zaleca podawanie pokarmu przez kilka godzin dziennie, tylko w nocy lub w sposób ciągły. Wszystko zależy od realnych potrzeb pacjenta. Zdarza się również, że preparaty podawane są w nocy przez pompę, a w ciągu dnia poprzez wstrzykiwanie odpowiedniej ilości pokarmu przemysłowego do zgłębnika lub sondy. Dzięki temu chory zyskuje pewną swobodę.

Warto przy tym pamiętać, że istnieją specjalne plecaczki, do których można schować pompę. W ten sposób można prowadzić normalne, aktywne życie. Wystarczy uważać na zgłębnik lub przetokę. Przy dobrej organizacji można swobodnie podróżować i uprawiać ulubione hobby. Pacjenci na żywieniu dojelitowym są wręcz zachęcani do podejmowania aktywności. Jedyną przeszkodę mogą stanowić inne dolegliwości, z jakimi się zmagają.