Wskazań do stosowania żywienia dojelitowego jest wiele. Problemy z przełykaniem spowodowane postępującym wiekiem albo rakiem jamy ustnej lub krtani, nowotwory żołądka lub trzustki, niedrożność górnego odcinka przewodu pokarmowego, dziecięce porażenie mózgowe, mukowiscydoza – to tylko niektóre schorzenia, które mogą utrudniać lub uniemożliwiać spożywanie posiłków w sposób tradycyjny. Żywienie dojelitowe jest także procedurą medyczną stosowaną w przypadku osób nieprzytomnych. Choć w praktyce procedura ta ułatwia opiekę nad chorym, wiele osób obawia się jej stosowania i odwleka decyzję o jej rozpoczęciu. Tymczasem żywienie dojelitowe jest metodą ratującą życie i w związku z tym nie należy się go bać. Im szybciej zostanie wprowadzone, tym mniejsze szkody poczyni niedożywienie w organizmie chorego, który nie jest w stanie w inny sposób przyswoić składników odżywczych.

Oswój chorego z myślą o żywieniu dojelitowym, przedstawiając mu zalety tego rozwiązania.

O ile chory jest przytomny, ważnym aspektem sprawnego wprowadzenia żywienia dojelitowego jest przybliżenie mu tej procedury w sposób dostosowany do wieku. Żywienie dojelitowe może być wprowadzone zarówno u osób starszych lub dorosłych, ale także u dzieci, które mogą być przerażone wizją ingerencji we własne ciało. Opiekunowie i lekarze powinni skupić się na pozytywnych efektach tego sposobu odżywiania. Ważne jest podkreślenie konieczności zdobywania składników odżywczych przez obciążony chorobą organizm. Warto wspomnieć również, że ingerencja jest jednorazowa, natomiast unika się dzięki niej codziennego wysiłku związanego ze spożywaniem posiłków. Lekarze mają kilka możliwości założenia dostępu do żołądka lub jelita chorego, spośród których część wykonuje się w znieczuleniu ogólnym lub miejscowym. Żywienie dojelitowe nie musi też trwać całe życie. Przerywa je się w momencie, kiedy dana osoba jest w stanie spożywać posiłki w standardowy sposób. Dla wielu chorych ma to ogromne znaczenie. Dobrze odżywiony organizm ma z kolei większe szanse na wyleczenie. Powyższe argumenty często przekonują chorych do zgody na zabieg założenia zgłębnika, gastronomii lub jejunostomii, które pozwalają na bezpośrednie wprowadzenie pokarmu do żołądka lub jelita.

Zdobądź wiedzę o żywieniu dojelitowym, by przeprowadzić je skutecznie.

Żywienie dojelitowe może odbywać się w warunkach szpitalnych. O ile stan zdrowia pacjenta nie wymaga hospitalizacji, z powodzeniem można przeprowadzać je również w domu na podstawie skierowania wystawionego przez lekarza prowadzącego. W takim wypadku należy skontaktować się z ośrodkiem specjalizującym się w zapewnianiu opieki osobom wymagającym żywienia dojelitowego. Po skompletowaniu niezbędnej dokumentacji otrzymujemy sprzęt i preparaty odżywcze. Warunkiem niezbędnym, by nie doszło do powikłań, jest zachowanie higieny podczas żywienia i dbanie o czystość i drożność dostępu. Zarówno chory, jak i opiekunowie zawsze zostają profesjonalnie przeszkoleni w tym zakresie. Otrzymają także wszelkie niezbędne informacje dotyczące preparatów odżywczych i będą pod stałą opieką lekarza specjalisty.

Choć żywienie dojelitowe budzi wiele obaw, warto pamiętać, że jego wprowadzenie następuje w momencie, kiedy inne procedury zawodzą. Skutki niedożywienia u osoby chorej mogą się okazać katastrofalne. Dlatego podejdźmy do tej procedury ze spokojem i świadomością. Pozwoli to zmniejszyć stres związany z wprowadzeniem żywienia dojelitowego w życie naszych podopiecznych.